This is the first poem I wrote when I came to Manila... Oh and its just in time for the Halloween! Enjoy!
PAGPAANDAM SANG ISA KA ASWANG NGA NANGLATAS SA MANILA
PARA SA HIGALA NGA NABILIN SA PROBINSYA
Ni Luis Batchoy
Ayaw na paghanduma, higala,
Nga magpasimpalad diri sa Manila.
Kagab-i pag ugsad kang bulan,
Nagsupog gid akun pagkagabunan.
Gani, sa duro tawo, ako nagpangpanglatas.
Tuya sa Malate naglupad paspas.
Apang ang tuyo sa pagpangyanggaw
Gilayon gid nga naalimunaw
Sa kadulom sang kagab-ihon
Sila ya ang nagakinan-anay sa tunga sang dalanon.
Abaw nasal-an pa takun, patron nga dalangpan,
Kay ginduludamulas kag dayun gin ludhan.
Gani dya na lang kaw sa atun pambiktima,
Hinali ako makauli, binli lang ko, ayaw pag ubusa.
Kay sa matyag ko mas masupog sila diri,
Ako ang nayanggaw, kag daw wala na gani ako atay!
PARA SA HIGALA NGA NABILIN SA PROBINSYA
Ni Luis Batchoy
Ayaw na paghanduma, higala,
Nga magpasimpalad diri sa Manila.
Kagab-i pag ugsad kang bulan,
Nagsupog gid akun pagkagabunan.
Gani, sa duro tawo, ako nagpangpanglatas.
Tuya sa Malate naglupad paspas.
Apang ang tuyo sa pagpangyanggaw
Gilayon gid nga naalimunaw
Sa kadulom sang kagab-ihon
Sila ya ang nagakinan-anay sa tunga sang dalanon.
Abaw nasal-an pa takun, patron nga dalangpan,
Kay ginduludamulas kag dayun gin ludhan.
Gani dya na lang kaw sa atun pambiktima,
Hinali ako makauli, binli lang ko, ayaw pag ubusa.
Kay sa matyag ko mas masupog sila diri,
Ako ang nayanggaw, kag daw wala na gani ako atay!
BABALA NG ISANG ASWANG NA NANGLATAS SA MANILA
PARA SA KAIBIGAN NA NAIWAN SA PROBINSYA
Ni Luis Batchoy
Huwag mo nang pangarapin, kaibigan,
Na makipagsapalaran dito sa Manila.
Kagabi, pag bilog ng buwan,
Nagsupog talaga ang aking pagka gabunan.
Kaya't sa maraming tao, alo nanglatas.
Dun sa Malate, lumipad ng mabilis
Upag ang layuning mangyanggaw
Agad namang nagunaw.
Sa dilim ng gabi
Sila sila ang nagkakainan sa gitna ng daan.
Aba't napagkamalan pa akong patron na takbuhan,
Kasi hinapulas ako't dagling niluhuran.
Kaya, dyan ka na lang sa atin mamiktima,
Kung sakaling makauwi ako, tirhan mo na lang ako't wag mong ubusin.
Kasi pakiramdam ko, mas masupog sila dito,
Ako ang nayanggaw, at parang wala na akong atay.
PARA SA KAIBIGAN NA NAIWAN SA PROBINSYA
Ni Luis Batchoy
Huwag mo nang pangarapin, kaibigan,
Na makipagsapalaran dito sa Manila.
Kagabi, pag bilog ng buwan,
Nagsupog talaga ang aking pagka gabunan.
Kaya't sa maraming tao, alo nanglatas.
Dun sa Malate, lumipad ng mabilis
Upag ang layuning mangyanggaw
Agad namang nagunaw.
Sa dilim ng gabi
Sila sila ang nagkakainan sa gitna ng daan.
Aba't napagkamalan pa akong patron na takbuhan,
Kasi hinapulas ako't dagling niluhuran.
Kaya, dyan ka na lang sa atin mamiktima,
Kung sakaling makauwi ako, tirhan mo na lang ako't wag mong ubusin.
Kasi pakiramdam ko, mas masupog sila dito,
Ako ang nayanggaw, at parang wala na akong atay.
PS: Bakit kaya pag sinabing Aswang, ang automatic na pumapasok sa mga utak ng mga tao ay manananggal? Andami kayang Aswang na iba!
P.S sa P.S: Ang iba sa kanila, nakaupo sa pwesto!
Photo Credits:
http://www.pinoyexchange.com/forums/showthread.php?t=410887&page=60
http://www.advancedphotoshop.co.uk/show_image.php?imageID=7152
1 comment:
sabi ko lang.... HA HA HA
Post a Comment