Daray-ahan

Of the many earthly delights that Boracay has to offer, this tops my list: A venue for poetry. But of course! The poetry inducing sand and sea; the hot scorching sun and the eternal blue skies by day; the cool moonlit evenings; these are fodder for poetry. Here's one of the many recent poems I wrote, while in the island that is poetry in itself. Enjoy

Daray-ahan
Ni Luis Batchoy

Doy, ga dali ka gid?
Updi ko di danay bala.
Inguri ko di sa maputi nga daray-ahan.
Ang imo mapagros nga pang giho
Naga uluitik gid sa akun paminsarun
Daw sa mga makulit nga balud
Sa pag dilap kag pagtulutuhil
Sang balas sa hunasan.

Pabay-an ta nga dupuy dupuyon kita,
Sang hapulas sang habagat.
Kung hinali man nga magbalusbos gulpi,
Ang hangin sang wala'y kapat-uran,
May sagang kag salandigan
Sa imo malapad nga dughan.
Magahakus kag magapangapin sa akon
Agud dili mapalid o mapukan sa pagka wara't sayud.

Pulupantaw-pantawun ta ang kahawaan,
Sa pagbatyag sang kasulhay sa kapanganuran.
Hinali man nga limbungan ang adlaw
Sang mga alupuok sang kaluibon,
Handurawon ko ang kapawa , Doy,
Sa imo maambong nga pungyahon.
Ang kasingkal sang himpit paghirup
Among magatabug sa malamig nga pag pangduha duha.

Mapautaw utaw kuntani kita
Sa mabugnaw kag esmeralda nga tubig
Bisan pa gulpi mag taas ang balud
Sang dili mapulong nga kasakit
May kaluwasan nga mapangyaputan
Sa imo makusog nga mga butkon.
Agud dili malumos sa maparat nga dagat
Kag magapayam-is sang maagrot nga kalisdanan

Bantayan ta ang pagtunod sang adlaw
Sa dagat nga wala'y katubtuban
Kag kung gulpi man mag kunop ang kagab-ihon
Sang madulom nga kahadlok kag kakugmat
Gilayon man masagap kag masalapuan
Ang iwag sang nagaililigpat nga mga bituon
Sa yuhum mo nga langitnon.
Nga maga papawa sa kadulom sang pagpangasubo.


Doy, gadali ka gid?
Updi ko di danay bala.
Inguri ko di sa maputi nga daray-ahan
Sang pag pangisahanun.
Kung naga dali ka gid,
Ti kung mahimo lang,
Dalha na lang ako upod sa imo
Dira sa daray-ahan sang imo paghigugma.


Dalampasigan
Ni Luis Batchoy

Doy, nagmamadali ka ba?
Samahan mo muna ako dito.
Tabihan mo ko dito sa maputing dalampasigan.
Ang iyong bruskong galaw
Ay nangingiliti sa aking isipan
Parang makukulit na alon
Sa pagdila at pag kalikot
Ng mga butil sa buhanginan.

Hayaan nating ugoy-uguyin tayo
Ng haplos ng habagat.
Kung sakali mang humagupit bigla
Ang hangin ng kawalang katiyakan
May panangga at sandigan
Sa malapad mong dibdib.
Yayakap at magtatanggol sa akin
Upang di mailipad o matumba sa kawalang saysay.

Titingala tingalain natin ang himpapawid,
Sa pagdama ng kaginhawaan sa mga kaulapan.
Bigla mang matakpan ang araw
Ng mga ulap ng kataksilan,
Aalalahanin ko ang liwanag, Doy,
Sa iyong makisig na mukha.
Ang paglalagablab ng himpit na pagirog
Ang syang magtataboy sa malamig na pagdududa.

Magpapalutang lutang sana tayo
Sa mahalumigmig at esmeraldang tubig
Kahit pa biglang tumaas ang alon
Ng di mawaring pasakit
May kaligtasang makakapitan
Sa iyong malakas na mga bisig.
Upang di malunod sa maalat na dagat
At mapapatamis ang mapaklang kalisdanan.

Babantayan natin ang paglubog ng araw
Sa dagat na walang hangganan
At kung bigla mang kumutan ng gabi
Ng madilim na takot at kilabot
Agaran namang mahahanap at masusumpungan
Ang liwanag ng nagkikislapang mga bituin
Sa mala langit mong ngiti.
Na iilaw sa kadiliman ng kalungkutan.

Doy, nagmamadali ka ba?
Samahan mo muna ako dito.
Tabihan mo ko dito sa maputing dalampasigan
Ng pagiisa
Kung nag mamadali ka talaga
Sana, kung maaari lamang,
Dalhin mo na lang ako at isama sa yo,
Dyan sa dalampasigan ng iyong pagmamahal.

Photo Credits:

http://aria-beetle.blogspot.com/2004/12/hearts-along-shore.html
http://picasaweb.google.com/lh/photo/Y9zi7mSjAlWnZAZCpVGplg